میزبان ریکی گراویس به برندگان گفت فقط باید از خدا و عوامل آنها تشکر کنیم ، اما از میشل ویلیامز گرفته تا تام هنکس گرفته تا الن دگنرز ، سخنرانی های طولانی تر برجسته های این تلگراف را ارائه می داد.
ریکی گراویز با یادداشتی از احتیاط به حاضران ستارگان ، مونولوگ خود را در 77 جوایز گلدن گلوب به پایان رساند.
میزبان گفت: "شما چیزی در مورد دنیای واقعی نمی دانید. بیشتر شما زمان کمتری را در مدرسه از گرتا تونبرگ گذرانده اید."
او توصیه کرد ، "از نماینده و خدای خود سپاسگزارم و گول بزن."
اگر بیننده ای هستید که با Gervais موافق هستید - توییتر به شدت نشان می دهد که شما لژیون هستید - شانس بسیار خوبی وجود دارد که شما به شدت از تماشای تلویزیون تلگرام Golden Globes یکشنبه شب ، یا حداقل بخش های بزرگی از نمایش را نپسندید.
به همان اندازه که گراویس خواستار کوتاهبودی بود ، این طریقه ساخت کوودوکاست نیست.
تعداد کمی "بیت" های ارائه دهنده وجود داشت. امی پهلر و تیلور سویفت با شوخی درباره اینکه چگونه فیلم های انیمیشن توسط موش های کوچک ساخته می شوند ، شوخی کردند؟ تیفانی هادیش و سلما هایک روی لهجه ها تند زدند؟ آیا فرل از خوش تیپ بودن پیرس بروسنان تعریف می کند؟ ممکن است قطعنامه هایی در نظر گرفته شده باشد - من هنوز نمی فهمم که Dakota Fanning چه کاری در کنار آنسل الگورت ایستاده بود و در حالی که او یک نام دسته می خواند - اما واقعاً اینگونه نیست که این نمایش ساخته شد.
هیچ یک از بخش های عجیب و غریب و بین رشته ای وجود نداشت که گاهی اوقات احساس Emmy یا اسکار را احساس کند. بله ، ما برای هر فیلم نامزد بسته های کلیپ کاملاً مختصر دریافت کردیم ، اما هیچ مونتاژ اضافی با مضامین وجود نداشت. در شبی که سوئیفت و التون جان و بیانسه در بین نامزدهای گروه ترانه قرار داشتند ، هیچ اجرای موسیقی وجود نداشت. هیچ عصب شناسی وجود ندارد ، که گراوی شوخی کرد به دلیل عدم تنوع.
با این حال ، به طریقی تلگراف Globes 10 دقیقه طول کشید و دلیل آن این بود که داربست این نمایش ساخته شده است تا توسط سخنرانی ها کاملاً پشتیبانی شود. در گذشته نگر ، نمی توان فهمید که چگونه تولید کنندگان می توانستند این نمایش را دور بزنند ، اگر برندگان پیشنهاد Gervais را بخرند و از نماینده و خدای خود تشکر کنند و صحنه را ترک کنند.
رامی یوسف ، برنده باز کردن ، حداقل در این راستا با یک مشتاق "اللهو اکبر" ، مشتاق "می شناسد که می دانم شما بچه ها نمایش من را ندیده اید. همه مثل این هستند ،" آیا این یک ویراستار است؟ " از جمله خانواده وی ، نامزد همکار مایکل داگلاس را دوست دارم. من به مردم می گفتم که از بهار گذشته رامی را تماشا کنند ، بنابراین این یک شروع خوب برای یک شبی بود که دیدم بسیاری از جوایز تلویزیون به سمت منتخبین مهم می روند ، از جمله سریال های کمدی و سریال های درام برای Fleabag و Succession ، دو نفر من. نمایش های برتر سال 2019
لحن کودوکاست به طرز جالب و شگفت انگیزی توسط برنده ای که آنجا نبود ، تنظیم شد. راسل کرو ، افتخار کارهای لاتکس در فیلم The Loudest Voice ، این مراسم را از دست داد زیرا او با تأثیر بحران بوته طوفان قاره استرالیا سر و کار دارد ، اما او یک تماس تا حدودی طولانی را برای اقدام ارسال کرد ، به طور خاص اشاره به تغییرات آب و هوا. چیز خوبی که کرو حضور نداشت ، زیرا ایده ریکی جروز در تلاش برای گفتن راسل کرو برای گفتن نظرات خود به این موضوع ، باعث می شود من کمی بخندم.
آتش سوزی در استرالیا به علت شبانه پایان یافت و حداقل در چهار سخنرانی یا مقدمه ای رخ داد ، با این وجود بهترین انتخاب بازیگر خواکین فینیکس احتمالاً نزدیکترین رویکرد مورد تأیید Gervais است ، زیرا او به جمع گفت که ارسال آرزوها و حتی رأی دادن نیز کافی نبود و از آنها خواسته شد که در تغییر رفتارهای خودشان مستقیم اقدام کنند. چه پیشنهادی به غیر از متوقف کردن استفاده از جت های خصوصی ممکن است ارائه دهد ، نامشخص است ، زیرا وی وقتی که زمان نهایی شدن شروع بازی کردن با مردم بود ، در مراحل کمرنگ این نمایش پیروز شد. ققنوس پیش از این گلوب را تمجید کرده بود که امسال به تبعید وگی ادامه یابد ، به طوری که احتمالاً بخشی از خواست وی برای مسئولیت شخصی بوده است.
آتش سوزی در استرالیا تنها بخشی از برنامه Patricia Arquette بود که مطمئناً ایدئولوژیک ترین سخنرانی در شب بود. این بازیگر در سال گذشته بین فرار در Dannemora و The Act به طور مرتب روی مدارک جوایز بوده است و هشدار او مبنی بر اینکه ما در یک نقطه جهانی هستیم و اینکه جوایز سرگرمی واقعاً همه چیز مهم نیستند ، بیشتر ساخته شده و کمتر بود. صرفاً احساساتی محور از چندین گفتار او است ، بنابراین به طور طبیعی افراد توییتر از وزن او و بریدن لباس او لذت می برند. او هنوز هم از رئیس جمهور یا چندین مورد نارضایتی خاص دیگر صفر نکرد.
در این جبهه ، او ممکن است کمی از میشل ویلیامز که در مدارهای جوایز Fosse / Verdon خود ثابت کرده است ، ثابت کند که او یک سخنرانی آزار دهنده بهتر از هر کسی است. در مورد روز یکشنبه ، علت وی حق انتخاب یک زن بود ، حق او گفت که او از این مزیت استفاده کرده است - بدون مراجعه به سقط جنین ، اگر چه مطمئناً این فرض است که بطور گسترده انجام خواهد شد. اوج سخنان بازیگر این اظهارنامه بود ، "زنان ، 18 تا 118 ، وقتی زمان رأی دادن است ، لطفاً به نفع خودتان این کار را انجام دهید. این کاری است که آقایان سالهاست که انجام می دهند ، به همین دلیل دنیا چنین نگاه می کند مثل آنها "
تیفانی هادیش آن را دوست داشت. به نظر می رسید مخاطب نیز
شاید گسترش سیاست - یا نادیده گرفتن حکم وی - توضیح دهد که چرا گراوی با پیشرفت این نمایش بیشتر و بیشتر اسید می شود. او سالها بود که تقریباً بعد از مونولوگش ناپدید شد. این ارتباط از راه دور Globes باعث می شود تا او بتواند چیزهایی را معرفی کند و در کارنامه ها به راحتی حرکت کند. شوخی هاروی واینشتین در اواخر این نمایش ، سخت تر از هر چیزی بود که او در مونولوگ گفت ، همانطور که پاسخ ناخوشایند او نسبت به ناراحتی مخاطب بود. هیچ جوابی به جوکی نداد که به او گفت: "اگر از عدم حضور نامزدهای کارگردانی زن تلخ هستید ، چقدر دوست دارید ، اگر استودیوها فقط استخدام زنان را به طور کامل متوقف می کنند ، چگونه می خواهید؟" بلوط
باز گذاشتن کف برای سخنرانی ها و حداقل برای سه ساعت اول ، بازی نکردن هیچ کس ، در را منحصراً برای دفاع سیاسی باز نکرد. ممکن است فبی والر بریج رئیس جمهور پیشین باراک اوباما را تحسین کند ، اما در یک زمینه دقیق و مربوط به سیاست نبود. کارگردان بونگ جون هو فقط بینندگان را ترغیب کرد که از "سدی بلند یک اینچی زیرنویس" بروند و فیلم هایی را از سراسر جهان در آغوش بگیرند. و برد پیت می خواست برای لئوناردو دی کاپریو روشن کند که او می تواند جای او را روی قایق بسازد ، از این رو پایان Titanic را برای کودک از جوجو خرگوش خراب می کند ، من فرض می کنم. استلان اسکارگارد از ابروها به شدت حمایت می کرد.
اما اگر چیزی در این مقطع وجود داشته باشد که گلدن گلوب در آن به آن افتخار کند ، آن مقدار اتاق تنفس است که برای جوایز موفقیت در طول عمر خود باز است ، قبلاً فقط جایزه سیسیل بی دویل برای نمادهای فیلم بود و سال گذشته به افسانه های تلویزیون گسترش یافت. علاوه بر این جایزه کارول برنت.
یکی تعجب می کند که تولیدکنندگان این نمایش از عدم قرار دادن چسبندگی تندتر بر روی الن دگنرز ، دریافت کننده جایزه دوم ، احساس پشیمانی جزئی کرده اند ، زیرا هیچ کس دست و پاگیر و مضطرب و همچنین DeGeneres را انجام نمی دهد ، در حالی که تقریباً در کل اتوبیوگرافی خود سرازیر می شود ، در حالی که در پانچ خط های مکرر می خورد و اطلاعاتی راجع به آنچه تلویزیون برای او معنی داشته است و آنچه که او امیدوار است منظورش از تلویزیون باشد بینش می یابد. او مقدمه زیبایی را از کیت مک کینون دنبال کرد ، و اهمیت "قسمت توله سگ" را در تجربه آینده خود اعلام کرد. دیدن مک کینون ، همیشه هوادار ساخت مهمان شنبه شب نور با خنده استراحت ، عدم توانایی پنهان کردن احساسات او یک رهبر قدرتمند بود.
تام هنکس ، که احتمالاً می توانست پنج یا 10 سال پیش نیز برنده جایزه سیسیل بی دیمل شود ، نیز با اشک آزار داد. سخنان وی کاملاً پر حرف و حرفهای او را پشت سر گذاشت و حتی اگر بعضی اوقات بخاطر نبرد بازیگر با سرماخوردگی احساس تندخوانی کرد ، به همان اندازه خوب است که وقتی می آید حکایات خاص ، اذعانهای سخاوتمندانه و شوخی های خودآزارنده را به هم زد. پیامی که به آن جوشانده است: حرفه ای باشید ، با مردم شایسته باشید و خانواده خود را گنج کنید.
من مطمئن نیستم که هنکس از نماینده یا خدای خود نام برد ، اما سخنان او و سخنان DeGeneres و یک برنده خوب و شایسته هنوز هم چیزی است که من به احتمال زیاد از تلکاست گلدن گلوب امسال به خاطر دارم.
دیک کلارک تهییج ، تهیه کننده گلدن گلوبز ، بخشی از Valence Media است که صاحب The Hollywood Reporter نیز هست.
